อวกาศ หลังจากที่ประธานาธิบดีริชาร์ด นิกสันประกาศแผนสร้างยานอวกาศที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ซึ่งจะปฏิบัติภารกิจได้หลายครั้งและอาจไม่จำกัดจำนวนนาซา ได้พัฒนาการออกแบบพื้นฐาน ตัวเสริมจรวดแบบแข็งสองตัวที่ติดอยู่กับโมดูลยานอวกาศและถังเชื้อเพลิงภายนอก มีอุปสรรคมากมายที่ต้องเผชิญกับโครงการ
เนื่องจากอุปกรณ์ที่ปกป้องยานอวกาศก่อนหน้านี้ จากชั้นบรรยากาศที่แผดเผาของโลกได้สลายไประหว่างกลับเข้าสู่อวกาศนาซา จึงต้องการแนวคิดการป้องกันความร้อนแบบใหม่ทั้งหมด ด้วยวิธีการเคลือบงานฝีมือด้วยกระเบื้องเซรามิกที่จะดูดซับความร้อนโดยไม่เสื่อมสภาพ การออกแบบใหม่ที่สำคัญอื่นๆเกี่ยวข้องกับการลงจอด
โดยทั่วไปแล้วยานอวกาศเก่าจะพุ่งทะลุชั้นบรรยากาศและกระเด็นไปในมหาสมุทร การนำอุปกรณ์กลับมาใช้ใหม่หลังจากขึ้นฝั่งเป็นเรื่องยาก ยานลำใหม่จะลงบนลานจอดได้เหมือนเครื่องร่อน ซึ่งใช้เวลาเก้าปีตั้งแต่เริ่มโครงการจนถึงเที่ยวบินแรก ในปี 1981 กระสวยอวกาศโคลัมเบียถูกยกขึ้นและภารกิจแรกก็ประสบความสำเร็จนาซา ประสบความสำเร็จในการสร้างยานอวกาศที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้
ตามมาด้วยกระสวยอวกาศอีก 4 ลำ ได้แก่ กระสวยอวกาศแชลเลนเจอร์,ดิสคัฟเวอรี่,แอตแลนติส และเอนเดเวอร์ ตั้งแต่ปี 1981 ไปจนถึงปี 2011 กลุ่มนี้บินรวม 135 ภารกิจ โดยหลายภารกิจเกี่ยวข้องกับการเข้าพักที่สถานีอวกาศนานาชาติ ความพยายามในการทำงานร่วมกันที่น่าทึ่งสถานีอวกาศนานาชาติ ถูกสร้างขึ้นเพื่อพัฒนาการสำรวจ อวกาศ ตอนนี้ขอย้อนกลับไปยังยุคแรกๆของการแสวงหา อันสูงส่งสำหรับเรื่องราวเกี่ยวกับผู้คนกลุ่มแรกที่เคยมองเห็นฟากฟ้าอันไกลโพ้นของดวงจันทร์
ก่อนที่นาซาจะนำมนุษย์ไปเหยียบดวงจันทร์ได้ หน่วยงานจำเป็นต้องรู้ว่ามีเทคโนโลยีที่จะพามนุษย์ขึ้นไปบนดวงจันทร์ได้ตั้งแต่แรก ช่วงระยะการเดินทางดังกล่าวจะนำเสนอความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ในปี พ.ศ. 2511 มีคนไม่กี่คนที่ขึ้นไปบนอวกาศ แต่ไม่มีผู้บุกเบิกยุคแรกคนใดออกจากวงโคจรระดับต่ำของโลกในกระบวนการนี้ ความทุกข์ยากสามารถเป็นแรงจูงใจที่ดี
ด้วยเหตุผลที่เราจะพูดถึงเร็วๆนี้นาซา กำลังเผชิญกับแรงกดดันทางการเมืองให้ดำเนินการลงจอดบนดวงจันทร์ของอเมริกาก่อนที่ทศวรรษจะสิ้นสุดลง เวลากำลังจะหมดลง ดังนั้นในวันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2511 ฝ่ายบริหารจึงประกาศว่า จะมีความพยายามในการบินรอบดวงจันทร์ด้วยมนุษย์ในเดือนธันวาคม นักบินอวกาศแฟรงก์ บอร์แมน เจมส์ โลเวลล์ และวิลเลียม แอนเดอร์ส ซึ่งกำลังเตรียมตัวสำหรับภารกิจประเภทต่างๆ ได้รับมอบหมายให้ทำภารกิจนี้
หลังจากช่วงการฝึกอย่างเข้มข้น ชายทั้งสามคนก็ขึ้นจรวดแซทเออร์น 5 สูง 363 ฟุต และปล่อยขึ้นสู่อวกาศในวันที่ 21 ธันวาคม 1968 ภารกิจอะพอลโล 8 ได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ 3 วัน กับอีกหนึ่งเหตุการณ์ชวนอ้วกในเวลาต่อมา ลูกเรือของยานอะพอลโล 8 และ 17 ก็ไปถึงจุดหมายโดยเข้าสู่วงโคจรของดวงจันทร์ในวันที่ 24 ธันวาคม
ผู้ชมที่อยู่บนโลกหลายล้านคนเดินทางไปกับพวกเขาแทนในโทรทัศน์ ก่อนภารกิจถูกถ่ายทอดสดไปยังครัวเรือนต่างๆ ทั่วโลก เมื่อภาพที่ถ่ายจากแซทเออร์น 5 ปรากฏบนหน้าจอ มาร์ทีน บอร์มัน,จิม เลิฟเวลล์ และวิลเลียม แอนเดอร์ส สร้างบรรยากาศให้กับผู้ชมในวันคริสต์มาสอีฟโดยอ้างหนังสือปฐมกาล หนึ่งในสแนปชอตที่พวกเขาถ่ายได้จะพิสูจน์ได้ว่ามีความสำคัญเป็นพิเศษ
ชื่อเอิร์ธไรซ์ ไม่ถูกต้อง ภาพสัญลักษณ์นี้แสดงดาวเคราะห์สีน้ำเงินของเรา ซึ่งครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่ในความมืด ลอยอยู่เหนือขอบฟ้าของดวงจันทร์ เว็บไซต์ทางการของนาซาระบุว่า ภาพดังกล่าวได้รับเครดิตว่าเป็นแรงบันดาลใจในการเริ่มต้นการเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อม ภารกิจจบลงด้วยการที่ลูกเรือกลับสู่ดาวบ้านเกิดอย่างปลอดภัยในวันที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2511
อะพอลโล 8 และ 17 ได้วางรากฐานสำหรับก้าวเล็กๆ ของนีล อาร์มสตรอง บนพื้นผิวดวงจันทร์ ทุกสิ่งที่เรากำลังเรียนรู้กำลังทำให้เราเข้าใกล้ภาคต่อที่รอคอยมานาน ภารกิจมนุษย์สู่ดาวอังคาร และพูดถึงดาวเคราะห์สีแดง ในโลกอันไกลโพ้น ซึ่งอยู่ห่างจากโลกของเราโดยเฉลี่ย 140 ล้านไมล์ มีรถยนต์พลังงานนิวเคลียร์ขนาดเท่า SUV ที่มีบัญชีทวิตเตอร์เป็นของตัวเอง
ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี มาพูดคุยเกี่ยวกับคิวริออซิตี กันดีกว่า ในปี 1997 มาร์ส พาทไฟน์เดอร์ ของนาซา กลายเป็นยานอวกาศลำแรกที่ลงจอดบนดาวเคราะห์ดวงอื่น คุณคงเดาได้ว่าดวงไหนโดยไม่ต้องโคจรรอบมันก่อน หนึ่งในผู้สืบทอดที่ทะเยอทะยานที่สุดของมาร์ส พาทไฟน์เดอร์ คือยานสำรวจพื้นผิวดาวอังคารในภารกิจสำรวจดาวอังคาร ซึ่งเป็นยานสำรวจมูลค่า 2.5 พันล้านดอลลาร์
ซึ่งมีแรงดึงดูดหลักคือรถโรเวอร์ 6 ล้อ ชื่อคิวริออซิตี รถโรเวอร์รุ่นก่อนๆ ใช้พลังงานจากแผงโซลาร์เซลล์ ซึ่งปล่อยให้พวกเขาอยู่ภายใต้การควบคุมของพายุฝุ่นบนดาวอังคารและในช่วงเวลาที่มีแสงน้อย ความอยากรู้อยากเห็นหลีกเลี่ยงปัญหาเหล่านั้น โดยใช้พลูโทเนียมเพื่อผลิตกระแสไฟฟ้า สำหรับยานสำรวจดาวอังคารคิวริออซิตี นั้นยิ่งใหญ่มาก
น้ำหนัก 1,982 ปอนด์ ยาว 10 ฟุต กว้าง 9 ฟุต และสูง 7 ฟุต นั่นทำให้ยานหนักขึ้นสี่เท่า และยาวเป็นสองเท่า เมื่อเทียบกับยานสำรวจสองลำที่นำหน้ายานไปดาวอังคาร นั่นคือ Spirit and the Opportunity ความอยากรู้อยากเห็นทำให้รถแลนด์โรเวอร์ มาร์ส พาทไฟน์เดอร์ แคระไปเลย ซึ่งมีขนาดคร่าวๆเท่ากับเตาอบไมโครเวฟ
มวลของยานบังคับให้นาซ่าดำเนินการขั้นตอนการลงจอดที่ซับซ้อน ซึ่งเกี่ยวข้องกับร่มชูชีพแบบแยกส่วนและจรวดแบบใช้แล้วทิ้ง เมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2012 ห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ดาวอังคารลงจอดบนพื้นผิวของดาวเคราะห์แดงได้สำเร็จ ใช้เวลาหกปีที่ผ่านมาในการตรวจสอบธรณีวิทยาและสภาพอากาศของดาวเคราะห์เพื่อนบ้านที่ใกล้ที่สุดของเรา เหนือสิ่งอื่นใดคิวริออซิตี ได้พบหลักฐานที่น่าสนใจซึ่งบ่งชี้ว่าทั้งน้ำ และโมเลกุลอินทรีย์อาจมีอยู่บนดาวอังคาร
อ่านต่อได้ที่ >> ภาษาศาสตร์ การให้ความรู้เกี่ยวกับนักภาษาศาสตร์และนิติวิทยาศาสตร์ ดังนี้
